Equip T

Hoi!

Habari za usiku (hoe gaat het deze avond)?

Hier alles goed! Een lekkere werkweek gehad waarin we o.a. een belangrijke vergadering hadden met de adjunctdirecteur van de TTC (TeachterTrainingCollege) en de heads van de verschillende afdelingen: head of English, head of Maths, etc. We gingen EQUIP-T (Education Quality Improvement Programme Tanzania) uitleggen, een project van 4 jaar waar ik een jaar aan bij ga dragen. De bedoeling van dit project is dat we samen met de Tanzaniaanse leerkrachten het onderwijs gaan verbeteren en dan wordt er vooral gekeken naar de manier van lesgeven. De Tanzaniaanse leerkrachten worden er nauw bij betrokken want na 4 jaar is het idee dat ze er zelf mee door gaan. Het is niet de bedoeling dat wij gaan zeggen wat zij moeten doen maar n.a.v. een ‘ needs-analysis’ wordt er gekeken waar er vraag naar is en samen gaan we hier dan aan werken. De vergadering ging goed: ieder van ons drieën had een deel voorbereid en aankomende week gaan we een start maken met de needs-analysis.

Verder ben ik dit weekend naar Dodoma geweest wat superleuk was!! Vrijdag moesten we een ‘ regional volunteer meeting’ bijwonen. Dit klinkt interessanter dan het was..uiteindelijk waren we met ons drietjes en de regional representative (Khalfan uit Tanzania) en een andere Oegandese VSO medewerker Christofer. Het was meer een beetje praten over onze eerste weekjes hier en hoe het was, waar we tegen aan liepen, of we ons gezond voelden en blablabla. Ik moest de ’minutes’ bijhouden en tja dat deed ik dan…totdat na een halfuur Khalfan vroeg: wat heb je allemaal opgeschreven….tja haha euhm alleen de minuten, hoelang ieder agendapuntje had geduurd….nou dat bleek dus niet de bedoeli…ik moest allerlei aantekeningen maken…ok: dat ging ik dan dus maar doen maar tja om nou allerlei koetjes en kalfjesonzin op te schrijven (hoe we het hebben, hoe we ons voelen, hoe dit, hoe dat, hoe mpwapwa is…) tja dat zijn in mijn ogen geen noemenswaardige feiten om in de notulen te zetten….nou volgens Khalfan wel en ik was niet geïnteresseerd en ik luisterde niet……ach: klopt deels ook wel want na een tijdje gingen mijn gedachte inderdaad naar andere dingen.
Denk ook dat het een cultuurverschilletje is: heb inmiddels wel begrepen dat hiërarchie hier een grote rol speelt….en manvrouwverhouding misschien ook wel. Heb het gelukkig verder nog niet eerder ervaren met Tanzaniaanse mensen.

Dankzij deze vergadering konden we dus naar Dodoma! De eerste nacht had Khalfan kamers geboekt buiten het centrum in Simba Lodge. Een klein kamertje met een nog kleiner badkamertje -> douche bijna boven de wc. Maar ach: het was prima. De volgende ochtend besloten Jona en Ruby terug naar Mpwapwa te gaan. Vond ik eigenlijk wel prima want merk dat het toch heel intensief is: en samen werken en ook nog samen een huis delen. Dus even een zaterdag en zondag mijn eigen ding doen vond ik wel fijn. De eigenaar van Simba Lodge had ook nog een lodge midden in het centrum: Kenya Lodge. Nou daar gingen de eigenaar en ik samen heen en deze lodge was echt leuk! Een knalgroen gebouw, niet duur (20.000= 10 euro per nacht voor een kingsizebed..en de volgende keer mag ik komen voor 7,50 :-)) en midden in het centrum. Overdag heerlijk door Dodoma geslenterd. Lekker langs de verschillende winkeltjes, wat kopen, hier en daar een praatje en alvast mijn plekje in de bus gereserveerd voor de dag erna. Via kleine nauwe overdekste marktsteegjes kwam ik bij het primitieve busstation SabaSaba uit en nadat ik mijn ‘ begeleider’ vriendelijk had bedankt, was ik helaas nog niet van hem af. Nee, hij ging me ook nog precies wijzen (lees meelopen) naar het loket en helpen met kopen dus ik daarna weer: asante kaka (dank je wel ‘ broer’ -> iedereen is hier kaka of dada: broer/zus)…afijn na 4keer ‘ asante kaka’ gezegd ze hebben bij verschillende dingen, ging hij eindelijk weg :-).

Verder is het leuk om te zien dat ik nu best wat gesprekjes kan volgen: zo wilde ik een laken kopen, nou binnen 1min. stonden er 3lakenverkopers om mij heen: allemaal voor een ander bedrag. Toen kwam nummer 4 met een heel cool knalroze laken: die wilde ik!!! Dus hij bood het aan voor 12.000 (6euro) en toen ging het in raptempo met de andere jongens: nee, je moet dit vragen want ze wilde bij mij ook 14.0000 betalen en blablabla) maar dan had ik dus begrepen…dus toen hij daarna zei dat hij het voor 140000 wilde verkopen zei ik in het Swahili én met en lach: ‘ nee want tegen je vrienden (rafiki) zei je dit en dit…’ …..nou lachen geblazen door die vrienden want die vonden het maar wat mooi dat ik dat had begrepen wat er werd gezegd en die jongen zijn laken dus helaas niet meer voor de 14.000 kon verkopen :-)!!!

Zaterdagavond gezellig met Robin (een Nederlandse man die al 17jaar in Tanzania woont en een dovenschool heeft) gegeten en de volgende dag zijn ‘compound’ in Dodoma gezien:’ Kamp Holland’ en meteen kennis gemaakt met David, een andere Nederlandse jongen die hier een halfjaar onderzoek doet (albino’s). Heel fijn om even Nederlands te praten en het eea van hier te kunnen delen met andere Nederlanders.

De terugweg verliep hobbelig en in tegenstelling tot de eerste keer (2,5 week geleden), kon ik nu wel echt de schoonheid inzien van dit typische Tanzaniaanse landschap, de kleihuisjes hebben ook wel wat, ben alleen wel heel blij dat ik een stenen huis heb mét douche ;-).

Kwaheri!